Milieuklassen

De milieuklassen volgens de NEN-EN 206-1/NEN 8005 zijn onderverdeeld in 6 hoofdgroepen. De hoofdgroepen XO, XC, XD en XS zijn gebaseerd op aantasting van de wapening door corrosie, XF en XA op aantasting van het beton zelf. De hoofdgroepen zelf zijn verder opgesplitst op basis van de vochthuishouding waaraan het beton met de (mogelijke) aanwezige wapening wordt blootgesteld. In totaal zijn er 18 milieuklassen

Milieuklassen voor wapening

Aantastingsmechanisme	Klassificatie	Beschrijving omgeving	Voorbeelden van plaatsen waar milieuklassen optreden
X0 (0 = "nul risico") Geen risico op corrosie of aantasting	X0	Voor beton zonder wapening of verankerd metaal: alle milieuklassen behalve indien er sprake is van is vorst /dooi slijtage, of een chemische aanval Voor beton met wapening of verankerd metaal: erg droog	Ongewapende werkvloer en funderingen, onderwaterbeton Beton binnen gebouwen met een zeer lage luchtvochtigheid
XC (C = "carbonatie") Corrosie ten gevolge van carbonatie (beton met wapening of ander verankerd metaal blootgesteld aan lucht en vocht)	XC1	Droog of permanent nat	Beton binnen gebouwen met lage luchtvochtigheid Beton blijvend permanent onder water
	XC2	Nat, zelden droog	Beton langdurig in contact met water, o.a. funderingen
	XC3	Gematigde vochtigheid	Beton binnen met gematigde of hoge luchtvochtigheid Beton buiten, beschut tegen regen
	XC4	Wisselend nat en droog	Beton in contact met water, niet binnen milieuklassificatie XC2 Beton buiten, onbeschut
XD (D = "dooizouten") Corrosie ten gevolge van chlorides niet afkomstig van zeewater (waarin beton met wapening of ander verankerd metaal wordt blootgesteld aan water contact met chloride en dooizouten. Niet afkomstig van zeewater)	XD1	Gematigde vochtigheid	Beton blootgesteld aan chloride uit de lucht (geen zeewind)
	XD2	Nat, zelden droog	Beton blootgesteld aan chloride houdend industriewater, zwembaden
	XD3	Wisselend nat en droog	Beton blootgesteld aan chloride houdend spatwater, betonverhardingen, parkeerdekken
XS (S = "zeewater") Corrosie ten gevolge van chlorides van zeewater (waarin beton met wapening of ander verankerd metaal wordt blootgesteld aan chlorides van zeewater of zoute lucht afkomstig van zeewater)	XS1	Zouthoudende lucht maar geen direct contact met zeewater	Beton bij of aan de kust
	XS2	Blijvend permanent onder zeewater	Betondelen van marine constructies
	XS3	Getijde, spat- en stuifzone	Betondelen van marine constructies

Milieuklassen voor beton

Aantastingsmechanisme	Klassificatie	Beschrijving omgeving	Voorbeelden van plaatsen waar milieuklassen optreden
XF (F = "vorst") Vorst, met of zonder dooizouten (waarin beton wordt blootgesteld aan een substantiele aanval van vorst-dooi natte cyclussen)	XF1	Niet-volledig verzadigd met water. Zonder dooizouten	Verticale betonoppervlakken blootgesteld aan regen en vorst
	XF2	Niet-volledig verzadigd met water. Met dooizouten	Verticale betonoppervlakken van wegconstructies blootgesteld aan vorst en dooizouten door de lucht verspreid
	XF3	Verzadigd met water. Zonder dooizouten	Horizontale betonoppervlakken blootgesteld aan regen en vorst
	XF4	Verzadigd met water. Met dooizouten of zeewater	Betonoppervlakken blootgesteld aan direct gesproeide dooizouten en vorst. Wegen en brugdekken blootgesteld aan dooizouten en vorst. Spatzone van marine betonconstructies blootgesteld aan vorst
XA (A = "agressief") Agressieve chemische aanval	XA1	Zwak agressief chemische omgeving	Funderingsbalken. Bedrijfsvloeren in zuivelindustrie
	XA2	Gematigd agressief chemische omgeving	Vloeistofdichte beton, funderingspalen, beton in de land- en tuinbouw. Calamiteitenbakken in chemische industrie
	XA3	Sterk agressief chemische omgeving	Rioleringssystemen en rioolwaterzuiveringsinstallaties

Volgens de NEN-EN-206-1/NEN 8005 kunnen per bouwonderdeel meerdere milieuklasses van toepassing zijn. Er dient tenminste één milieuklassificatie, die betrekking heeft op aantasting van het beton (XF, XA), te worden vastgesteld en vervolgens dienen de van toepassing zijnde milieuklasses, die betrekking hebben op aantasting van de wapening (XC, XD, XS), te worden vastgesteld: XA1(XC), XA1(XD), XA1(XS), XA2(XC), XA2(XD), XA2(XS), XA3(XC), XA3(XD), XA3(XS), XF1(XC), XF1(XD), XF1(XS), XF2(XC), XF2(XD), XF2(XS), XF3(XC), XF3(XD), XF3(XS), XF4(XC). Er is altijd een 1-1 relatie. Bijvoorbeeld, "XA1 (XC)" betekent milieuklassificatie XA1 in combinatie met de overeenkomstige klassificatie XC1. Dus, "XF2(XD)" met overeenkomstige klassificatie XD3 is niet mogelijk; Het is altijd XD2 in dit geval. Voor XF4 is er geen overeenkomstige klassificatie XD of XS, omdat XD4 net zoals XS4 niet bestaat, dus alleen "XF4(XC)" kan gebruikt worden, omdat XC4 bestaat. Dus overeenkomstige klassificaties zijn ontworpen zonder nummering van subklassificaties. X0 is ook niet nodig voor te combineren.